Obecnie przemysł spożywczy w znacznym stopniu opiera się na substancjach dodatkowych (z ang. food additives) w procesie produkcyjnym żywności. Producenci stosują substancje dodatkowe m.in. w celu zapewnienia bezpieczeństwa oraz jakości zdrowotnej produktu, poprawy cech funkcjonalnych produktów, zapobiegania niekorzystnym zmianom organoleptycznym, jak również w celu zwiększenia atrakcyjności produktów spożywczych dla konsumentów.

Ponadto wykorzystanie substancji dodatkowych pozwala na rozszerzenie asortymentu środków spożywczych, które mogą mieć istotne znaczenie w profilaktyce chorób dietozależnych, produkowanych dla grup konsumentów o szczególnych potrzebach żywieniowych, np. produkty o obniżonej zawartości tłuszczu, żywność typu light czy żywność bez dodatku cukru, a z zastosowaniem substancji słodzących.

Substancje dodatkowe mogą być stosowane w produkcji żywności tylko wtedy, gdy przy dozwolonym poziomie nie stanowią zagrożenia dla zdrowia lub życia człowieka, gdy ich użycie jest uzasadnione technologicznie oraz nie wprowadzają konsumenta w błąd.

Każda substancja dodatkowa dozwolona w produkcji żywności musi posiadać ocenę ryzyka dla zdrowia. Taką ocenę przeprowadza Komitet Ekspertów FAO/WHO ds. Dodatków do Żywności (The Joint FAO/WHO Expert Commitee on Food Additives - JECFA), a w Unii Europejskiej - Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA). Warunki oraz dawki stosowania substancji dodatkowych w przemyśle spożywczym są określane przez przepisy prawne.

(Źródło: Bezpieczeństwo i Higiena Żywności Nr 5/2011).